Bij 25 weken werd er op de praktijk een groeivertraging vastgesteld en is Gea doorverwezen naar de gynaecoloog. In het ziekenhuis werd de groeivertraging van 3 weken bevestigd en volgde er direct een opname. Een spannende tijd brak aan voor Gea en Chris aangezien de prognose zeer onduidelijk en onzeker was. De artsen konden niet voorspellen in hoeverre Mees zijn hersenen en organen nog voldoende voedingsstoffen hadden gehad de laatste weken en wat de impact hiervan zou zijn na de geboorte. Tijdens de opname ontwikkelde Gea ook nog een beginnende zwangerschapsvergiftiging. Iedere dag werd opnieuw de afweging gemaakt of het voor Gea en Mees beter was om nog even af te wachten of in te grijpen.
Gea vertelt:
Na een week opgenomen te hebben gelegen was op 20 december de dag daar dat de (moeder)koek letterlijk op was en het beter was voor Mees om geboren te gaan worden. Dat Mees een klein vechtertje is bewees hij direct bij geboorte. Hij kwam namelijk al pruttelend en mopperend ter wereld en protesteerde meteen tijdens het beademen en infuus prikken. Hoe klein hij ook was, hij liet direct al merken wat hij wel en niet fijn vond! Omdat hij het boven verwachting goed deed mocht hij zelfs nog heel even bij mij op de borst liggen. En dat vond Mees wel fijn want zijn zuurstof die hij toegediend kreeg kon meteen flink naar beneden gedraaid worden. Zo bijzonder!
Daar was hij dan, onze kleine Mees, 13 weken te vroeg geboren. Slechts 695 gram en 32 cm lang! Een minimensje handjes niet groter dan een vingertop. Eigenlijk nog niet klaar voor de buitenwereld maar ondanks alles al zo sterk en dapper. De dag na geboorte liet zijn conditie het toe om met hem te mogen buidelen. Het huid op huidcontact is voor de baby’s erg fijn. Ze voelen de lichaamswarmte en horen je hartslag. Dit is erg rustgevend voor ze en vermindert stress wat een positief effect heeft op zijn conditie. En die positieve effecten hebben we aan den lijve ondervonden. Niet alleen na de geboorte op mijn borst maar ook tijdens het buidelen zagen we verbetering in zijn conditie en kon zijn zuurstof veelal wat teruggedraaid worden. Dus je kunt je voorstellen dat we heel wat uurtjes samen gebuideld hebben. De eerste week is naar omstandigheden goed verlopen en overtrof al onze verwachtingen. Wel moest hij onder de lamp liggen in verband met geel zien maar dat is bij een te vroeg geboren kindje eerder regel dan uitzondering.
Na 10 dagen werd Mees helaas ziek en had hij een infectie te pakken. Bij de eerste tekenen werd er direct 2 soorten antibiotica gestart. Dit was te zwaar voor zijn kleine lijfje waardoor er besloten werd de ademhaling actief over te nemen. Een enorme domper aangezien het aanvankelijk zo goed ging. Gelukkig begon de antibiotica na 2 dagen goed aan te slaan en knapte hij langzaam weer op. Helaas enkele dagen nadat de lange antibioticakuur van 12 dagen eindelijk klaar was kreeg hij een tweede infectie met een verdenking op een longontsteking en moest de antibiotica weer gestart worden. Gelukkig sloeg de antibiotica direct aan waardoor hij niet erg ziek is geworden. 4 weken na zijn geboorte heeft hij een bloedtransfusie gehad in verband met een te laag ijzergehalte wat waarschijnlijk mede veroorzaakt is door het vele bloed prikken.
Na 5 weken op de neonatale intensive care was Mees zijn toestand stabiel genoeg om overgeplaatst te worden naar de High Care/Post IC. Vanaf die tijd zijn we 24 uur per dag bij hem gebleven en is het gelukkig in een stijgende lijn vooruit gegaan. Iedere dag kon zijn zuurstof een klein beetje afgebouwd worden. Daar ging hij van een couveuse naar een warmtebedje en uiteindelijk naar een gewone wieg. Ook zijn medicatie werd verder afgebouwd en mocht hij gaan oefenen met drinken aan de borst. Daarna kon hij van de monitor af en als laatste, toen hij volledig zelfstandig kon drinken, zijn sonde eruit.
Na 7 weken op de High Care afdeling was het dan eindelijk zo ver! Alle slangetjes, kabeltjes en sonde waren er 1 voor 1 af en uit gegaan en Mees was er klaar voor! 12 weken na zijn geboorte, op 13 maart konden we onze dappere kerel, die op dat moment 2360 gram woog, mee naar huis nemen. Een bijzondere en feestelijke dag! Hier hadden we 12 weken geleden alleen van durven dromen dat we met Mees in deze conditie het ziekenhuis konden verlaten. Wat zijn we trots op onze dappere strijder want wat heeft hij veel moeten doorstaan. Zo vaak bloedprikken, uitzuigen, infusen prikken, medicatie krijgen met de nodige bijwerkingen, sondes ingebracht krijgen, beademingskapjes die niet lekker zitten, vervelende oogonderzoeken, hersenscans en echo’s van het hart. Maar wat heeft hij het ongelooflijk goed doorstaan!
Hoe zijn verdere ontwikkeling zal gaan verlopen moeten de komende jaren uit gaan wijzen. Mees zal dan ook tot zijn achtste levensjaar nog opgevolgd worden door de kinderarts, kinderfysiotherapeut, logopedist en pedagogische medewerker. Maar op dit moment zijn we erg blij en tevreden hoe het met hem gaat en zijn we ontzettend trots op onze kleine kanjer!
We willen iedereen via deze weg ook ontzettend bedanken voor jullie medeleven. De vele appjes, telefoontjes, kaartjes, bloemetjes, mailtjes, gebedjes en kaarsjes waren overweldigend! Te veel om iedereen persoonlijk te bedanken. Het was hartverwarmend, heeft ons veel positieve energie gegeven en voelde als een grote steun!
Ook namens Chris en Mees, bedankt!
Heel veel liefs
Gea
